Palazzo Reburdone w Katanii znajduje się przy Via Vittorio Emanuele II, pierwotnie „drodze kursu”, na rogu z Piazza dei Martiri, starożytnym „posągiem Piano della”.

Zaprojektowany przez Francesco Battaglia dla rodziny Guttadauro, Palazzo Reburdone został zbudowany w latach 1776-1785, w roku, w którym „scudo dell'Armi” Guttadauros zamontowano na fasadzie, ale ukończenie budynku było trwały przez wiele lat.

Poszukiwany przez rodzinę, która szukała w tej części końca XVIII wieku, by stać się częścią najwyższej arystokracji wysp i wraz z patrycjuszowską elitą Katanii, Palazzo Reburdone musiał być najbardziej widocznym symbolem bogactwa i prestiżu Rodzina Guttadauro, pochodząca z Mineo, a więc prowincjonalna, która w tym czasie gwałtownie wspinała się po schodach sycylijskiej szlachty (wejście na szczyt koronowane w 1787 r. Dzięki nabyciu książęcego tytułu Emmanuela).

Rezultatem był jeden z najbardziej imponujących i szlachetnych budynków w mieście. Narzucone z powodów dynastycznych, jak i prestiżowych; zgodnie z życzeniem klienta książę Henryk musiał przyjąć rodziny dwóch synów, najstarszego syna, dziedzica księstwa i drugiego syna, barona di Pedagaggi. Z powodu kontrastów, które powstały między dwoma braćmi, gdy Pedagaggi zmarł, jego ojciec nigdy nie mieszkał w dzielnicy, do której był przeznaczony, ale miał inny pałac, pobliski Palazzo Pedagaggi.

Linia męska Guttadauro została ugaszona w 1820 r., budynek przeszedł przez Eleonorę, ostatnią księżniczkę Emmanuela z domu Guttadauro, do Paternò Castello i jest obecnie siedzibą, po części, Wydziału Analiz Procesów Politycznych, Społecznych i Instytucjonalnych - DAPPSI (na pierwszym, drugim i trzecim piętrze) Wydziału Nauk Politycznych Uniwersytetu w Katanii; jak również prestiżowa Akademia Gioenia.

Palazzo Reburdone przedstawia w elewacji typowy wzór katyjskich pałaców patrycjuszy: parter ze sklepami na zewnętrznych elewacjach i magazynach oraz pomieszczenia usługowe na wewnętrznych; pierwszy plan lub antresola dla administracji lub dzierżawiona rodzinom niższej klasy, które ciążyły wokół rodziny Guttadauro z powodów ekonomicznych lub społecznych; drugie piętro lub piętro szlachetne, gdzie mieszkał mistrz i rodzina; piętro trzecie lub piętro kadetów dla służących i kadetów.

Wszystkie te pokoje były rozmieszczone wokół wielkiego dworu honorowego, jednego z największych w Katanii, uzupełnionego przez wielką klatkę schodową wewnątrz podwójnego portyku (niegdyś przypisywanego Vaccarini, ale wracającej do bitwy o obie powody stylistyczne, a także ze względów chronologicznych). Drugi dziedziniec od strony zachodniej służył do szkoły jazdy konnej i innych obszarów usługowych.

Na szlachetną podłogę można wejść wspinając się po wielkich schodach, z których odrywają się dwa skrzydła budynku, z dwiema nawleczonymi pokojami, które kończą się w dwóch dużych salonach, aby zamknąć mieszkanie księcia swoją wnęką „Turecki” na środku fasady, otwarty na trybunę nad głównymi drzwiami, symboliczne miejsce par excellence ciągłości dynastycznej rodziny.

Dwa bliźniacze salony podążają za proporcją diapasonu, czyli dwóch doskonałych sześcianów umieszczonych jeden obok drugiego i rozkładają się ze swoimi sklepieniami na podłodze podłogi kadetów, których balkony w korespondencji nie nadają się do tego; te dwa razy przedstawiają freski malarza Sebastiano Lo Monaco (sala wschodnia) i neoklasyczne (sala zachodnia).