- Powrót
- Co zobaczyć
- Via Vittorio Emanuele II
Opis
Via Vittorio Emanuele II to jedna z najważniejszych ulic Katanii. Rozwija się przez historyczne centrum, od morza do Piazza dei Martiri, do górnej części miasta, na Piazza Risorgimento.
Wzdłuż trasy Via Vittorio Emanuele (dawniej Drogi Królewskiej) znajdują się liczne miejsca i zabytki symbolizujące historię Katanii, świadczące o skrzyżowaniu kultur i dominacji, które dotknęły miasto na przestrzeni wieków. Dokładnie połowa jego przedłużenia przecina się z Via Etnea, a zatem z Piazza Duomo, stanowiącą przegrodę drogi, nad którą wychodzi Palazzo degli Elefanti.
Na wschód od placu, w pobliżu katedry, znajduje się kościół Sant'Agata, wspaniały przykład późnego baroku Vaccariniego z przylegającym opactwem. Idąc dalej w kierunku morza, natrafiamy na Piazza San Placido, gdzie stoi późnobarokowy kościół San Placido - autorstwa Stefano Ittara w 1769 roku - oraz w pobliżu prestiżowy Palazzo Biscari; długa kontynuacja prac w latach następujących po trzęsieniu ziemi w 1693 r. (do 1763 r.) daje nam dzisiaj możliwość docenienia różnorodności stylów architektonicznych.
Niedaleko, na niższych piętrach pałacu Bonajuto, znajduje się kaplica Bonajuto z okresu bizantyjskiego (VI-IX w.) i struktury bardzo podobnej do Kuby. Pensjonat Cutelli, zaprojektowany przez Francesco Battaglię i Giana Battistę Vaccariniego na zlecenie Mario Cutelli, jest nowym przykładem wspaniałej architektury XVIII wieku (1761). W 1776 r. Obaj zajmowali się budową monumentalnego pałacu Reburdone, obecnie siedziby (razem z Palazzo Pedagaggi) wydziału nauk politycznych na Uniwersytecie w Katanii, niedaleko szkoły z internatem i od homonimicznego placu Cutelli. W pobliżu Vaccarini wybudował również Palazzo Valle i Palazzo Serravalle.
Na zachód od placu Duomo zamiast spektakularnego widoku na piazza San Francesco, z Muzeum Belliniego, kościołem Santa Maria Immacolata i figurą kardynała Dusmeta, przedstawiamy historyczne via Crociferi. Wracając ponownie, natkniesz się na dwa świadectwa rzymskiej Katanii: teatr rzymski i Odeon, półokrągły i prawdopodobnie przeznaczony na próby do sąsiednich przedstawień teatralnych. Dalej, za wielkim kompleksem klasztornym benedyktynów, znajduje się klasztor Świętej Trójcy, dziś siedziba liceum „Boggio Lera”.
Wzdłuż trasy Via Vittorio Emanuele (dawniej Drogi Królewskiej) znajdują się liczne miejsca i zabytki symbolizujące historię Katanii, świadczące o skrzyżowaniu kultur i dominacji, które dotknęły miasto na przestrzeni wieków. Dokładnie połowa jego przedłużenia przecina się z Via Etnea, a zatem z Piazza Duomo, stanowiącą przegrodę drogi, nad którą wychodzi Palazzo degli Elefanti.
Na wschód od placu, w pobliżu katedry, znajduje się kościół Sant'Agata, wspaniały przykład późnego baroku Vaccariniego z przylegającym opactwem. Idąc dalej w kierunku morza, natrafiamy na Piazza San Placido, gdzie stoi późnobarokowy kościół San Placido - autorstwa Stefano Ittara w 1769 roku - oraz w pobliżu prestiżowy Palazzo Biscari; długa kontynuacja prac w latach następujących po trzęsieniu ziemi w 1693 r. (do 1763 r.) daje nam dzisiaj możliwość docenienia różnorodności stylów architektonicznych.
Niedaleko, na niższych piętrach pałacu Bonajuto, znajduje się kaplica Bonajuto z okresu bizantyjskiego (VI-IX w.) i struktury bardzo podobnej do Kuby. Pensjonat Cutelli, zaprojektowany przez Francesco Battaglię i Giana Battistę Vaccariniego na zlecenie Mario Cutelli, jest nowym przykładem wspaniałej architektury XVIII wieku (1761). W 1776 r. Obaj zajmowali się budową monumentalnego pałacu Reburdone, obecnie siedziby (razem z Palazzo Pedagaggi) wydziału nauk politycznych na Uniwersytecie w Katanii, niedaleko szkoły z internatem i od homonimicznego placu Cutelli. W pobliżu Vaccarini wybudował również Palazzo Valle i Palazzo Serravalle.
Na zachód od placu Duomo zamiast spektakularnego widoku na piazza San Francesco, z Muzeum Belliniego, kościołem Santa Maria Immacolata i figurą kardynała Dusmeta, przedstawiamy historyczne via Crociferi. Wracając ponownie, natkniesz się na dwa świadectwa rzymskiej Katanii: teatr rzymski i Odeon, półokrągły i prawdopodobnie przeznaczony na próby do sąsiednich przedstawień teatralnych. Dalej, za wielkim kompleksem klasztornym benedyktynów, znajduje się klasztor Świętej Trójcy, dziś siedziba liceum „Boggio Lera”.