Het monument, dat leunt tegen de zuidelijke kant van de Akropolis -heuvel en ingebouwd in vulkanische materialen, is ongeveer 102 meter in diameter en was in staat om minstens 7.000 toeschouwers te huisvesten.Tegenwoordig zijn het grootste deel van de camea [de terrassen], een rand van het orkest en een klein deel van het podium zichtbaar.

De camea berust op drie hoge, gewelfde gangen die zijn ontworpen om de beweging van het publiek te vergemakkelijken.De middelste en onderste secties, horizontaal verdeeld in drie delen door twee passages (pre -cijfers), zijn verticaal verdeeld in negen wiggen door acht trappen.De stoelen bevinden zich in kalksteen, de lagere rijen van de tweede en derde wig waren echter gekleed in marmer, waarbij het theater gereserveerd was voor personages.

Ook het orkest was geplaveid van marmer.Achter de middelste camea stond een hoge muur die het bovenste gedeelte scheidde, bereikt door twee trappen op de buitenmuur van het theater.De functie van het platform in het midden van dit gedeelte blijft onzeker: misschien heeft het een kleine tempel gedragen zoals in andere cursieve en noord-Afrikaanse theatergebouwen.De chronologie van het gebouw wordt veel besproken.Zeker in gebruik tot de late oudheid voor waterwerken en misschien ook voor drama, in zijn huidige vorm lijkt het te dateren in de eerste decennia van de tweede eeuw na Christus.
Architectonische overblijfselen met betrekking tot ten minste twee eerdere fasen zijn geïdentificeerd in verschillende delen van het monument en zijn toegeschreven aan de eerste eeuw na Christus (Julian-Claudiaanse en Flaviaanse leeftijd).Het is waarschijnlijk, bovendien, dat het Romeinse theater werd gesuperponeerd in het klassieke, Griekse theater - het theater waarin Alcibiades tijdens de Peloponnese oorlog met de inwoners van Catania sprak.Van de eerdere structuren die tot de Griekse stad behoren, zijn echter nog geen definitieve overblijfselen geïdentificeerd.

Ln de elfde eeuw, op bevel van graaf Roger, werd het theater ontdaan van zijn marmeren dressing, dat grotendeels werd gebruikt bij de constructie van de kathedraal.In de tweede helft van de achttiende eeuw begon de Prins van Biscari de opgraving van het monument en herstelde hij onder andere inscripties, marmeren decoraties en standbeeldfragmenten (nu in het Civic Museum).
De 1935 zag de sloop van sommige gebouwen die de camea in de loop van de eeuwen waren binnengevallen, een operatie die vandaag onvolledig blijft.De afgelopen decennia zijn getuige geweest van het herstel van enkele zichtbare delen van het theater.Ten slotte, in 1979 en 1980 onderzoek uitgevoerd door de archeologische superintendency van Syracuse en de Universiteit van Catania, en elementen identificeren die nuttig zijn bij de datering van de verschillende fasen van de constructie, ontdekten ook belangrijke overblijfselen van het toneelapparaat.