Palazzo Biscari is een privépaleis gebouwd door Will van de familie Paternò Castello, de prinsen van Biscari, vanaf het einde van de 17e eeuw, die een groot deel van de volgende eeuw duurde, na de verwoestingen van de aardbeving van 11 januari 1693.Het nieuwe paleis werd rechtstreeks gebouwd tegen de stadsmuren (de muren van Charles V), die de aardbeving gedeeltelijk had doorstaan.

Het oudste gedeelte werd gebouwd onder Ignazio, derde prins van Biscari, die het project toevertrouwde aan architect Alonzo di Benedetto.De zoon van Ignazio, Vincenzo, gaf de opdracht van de decoratie van de zeven grote ramen tegenover de kust, door de Messinese beeldhouwer Antonino Amato.Later werd het paleis aangepast onder de vierde prins, Ignazio Paternò Castello, die het oostwaarts onder ontwerp had vergroot door Giuseppe Palazzotto en, later, door Francesco Battaglia.Het gebouw was klaar in 1763 en ingehuldigd met grote feesten.

Het paleis is toegankelijk via een groot portaal tegenover Museo Biscari, die leidt naar de binnenplaats, die een grote dubbele trap heeft.In het interieur bevindt zich de "Feasts Hall", in Roccoco -stijl, met een complexe decoratie van spiegels, stuczen en fresco's geschilderd door Matteo Desiderato en Sebastiano Lo Monaco.De kleine koepel, bestemd voor het orkest, heeft een frescoe met de glorie van de familie Paternò Castello di Biscari.Het is toegankelijk via een trap versierd in stucwerk in de galerij tegenover de zee.

Onder de andere kamers zijn de "leenkamer", met grote doekjes van de Biscari -feodataria;De "prinsesappartementen", gebouwd door Ignazio v van Biscari voor zijn vrouw, met trottoirs van oude Romeinse knikkers;De "Birds Gallery" en de "Don Quixote Room".Er is ook een museum, eenmaal huisvesting van de collectie van Ignazio V, waarvan het grootste deel van het materiaal nu in de Castello Ursino in Catania is.