Het Benedictijnse klooster werd opgericht in 1558. De oorspronkelijke plant leed verschillende veranderingen en wederopbouw door de destructieve natuurlijke gebeurtenissen die in 1669 en 1693 Catania van streek maakten en een groot deel van het gebouw vernietigden.

De reconstructie - die begon in 1702 - zag de belangrijkste Siciliaanse architecten - Ittar, Battaglia, Battaglia Santangelo, Palazzo - en dat Giovan Battista Vaccarini die veel van de belangrijkste werken van de achtth -century Sicilian Sicilian Sicilian zullen ondertekenen .

Het klooster is een nieuw klooster toegevoegd, de tuin, de caffeaos en de ruimtes bedoeld voor de overdag en collectieve leven van de monniken: de bibliotheek, de keukens, de vleugel van de noviciaat, de reveilingen, het koor 'S Nachts.

De kerk van San Nicolò L'Arena, geannexeerd in het nieuwe monastieke complex, blijft niet voltooid in het belangrijkste vooruitzicht.Het klooster wordt dus een van de grootste kloosters in Europa.

In 1866 werd het Benedictijnse klooster in beslag genomen door door te gaan naar het onroerend goed van de Royal State en vervolgens toevertrouwd aan de gemeente Catania.In 1977 schonk de gemeente hem aan de Universiteit van Catania, waardoor het de zetel van de historische faculteit brieven en filosofie maakte.

Na de renovatie door de architect Giancarlo de Carlo werd het klooster door de Siciliaanse regio erkend als een werk van hedendaagse architectuur.Tijdens de werken kwamen de overblijfselen van de Romeinse stad aan het licht: een heel Romeins district, ontworpen door het Axes Cardum en Decumanus Maximus en de aanwezigheid van Domus van het late Hellenistische en imperiale tijdperk.De opgravingen zijn zichtbaar op de belangrijkste binnenplaats en onder de plexus van de voormalige stallen.